مطمئن نیستم منظورتون رو از سوالی که مطرح کردین درست متوجه شده باشم. ولی اگر درست فهمیده باشم میتونم بگم به نظر من اینکه یه الگو بذاریم جلوی شاعر و بگیم ازش پیروی کن روش درستی امروزه نیست. امروز شاعر به روش فکری و احساسی خودش و در قالبی که شاید منطبق بر قالبهای کلاسیک گذشته هم نبوده اصلن شعر میگه که این الگو الگوی ذهنی مردم همعصرش هستن. هیچ اجباری نیست شاعر حتمن غزل بگه تا شاعر باشه همنینطور در مورد شعر نو یا سبکهای دیگه. من معتقدم اینکه مرزی تعیین کنیم برای شعر شاید اون رو از ذهن مخاطب دوره حاضر دور کنیم. شاعری که شعر رو بشناسه و بفهمه و در واقع بشه بهش گفت شاعر با اطلاعات گذشته خواسته یا ناخواسته شعر رو توی ذهن خودش با قالب میسازه. نه اینکه نیاز به پرداخت نداشته باشه نه ولی حتا همون پرداخت هم خود شاعر از عهده اش برمیاد وقتی هم شعر رو میشناسه هم قالب رو و هم ذهنیت مردم هم زمان خودش رو