از غیرتشان فرشتگان حیرانند
چون ماه به قلبِ آسمان تابانند
نسلی ز زمانه یِ بهاران هستند
اَبرند و به یک اشاره ای بارانند
آنگونه ز شهدِ معرفت مینوشند
انگار که با پیاله هم پیمانند
آنگه که زمانه با زلیخا یار است
اینان همه مثلِ یوسفِ کنعانند
گر مجلسِ بزمِ عاشقی داغ شود
با سر همه پیشِ فاطمه مهمانند
آنجاست که با طعنه به هم گویند
\"ما را ز سرِ بریده می ترسانند\"....

شعر مهران ساغری