تازه آرام شدم ... باز که غوغا کردی
باز در سینه یِ ما  وِلوِله بر پا کردی


تو که بی سر ... سرِ سجّاده یِ خود جان دادی
ز چه رو میلِ سفر در دلِ صحرا کردی


همه یِ شهر از این عشوه گری خون جگرند
تو حسینی مگر  اندیشه یِ لیلا کردی  ؟


دشمنت گفت ... لبِ تشنه سرت را بِبُرید
نازِ شستِ تو که سر .. هدیه به مولا کردی


کاش .... یک لحظه ببینم فقط آن قاتل را
و بگویم که چه با آن تنِ رعنا کردی.....


نکند... یکسره بر پیکرِ او تازاندی
یا که با خونِ رگش عشرتِ دنیا کردی


یا که چون راهزنانِ حَرمِ کرب و بلا...
سر انگشتریش با همه دعوا کردی


تازه آرام شدم......
مُحسنِ ما آمده است ......
حججی ......با سرِ خود وِلوِله بر پا کردی




مهران ساغری