تعداد بازدید 483

نظری به سوی ما کن گل نازنین زهرا

که بدان نظاره گردد دل و جان ما مصفا

تو خزانه ی بهشتی ، همه امید دو عالم

تو از آن خزانه بودن ، کمکی نما گدا را

همه شب در آرزویت « ز دو دیده خون فشانم »

مگر از وصال رویت ، غم دل شود مداوا

به در میکده رفتم که شراب ناب نوشم

به خدا که می بهانه است ، به سرم خیال لیلا

من و آتش فراغت ، من و حسرت وصالت

من و این پیام سوزان که سپردهام صبا را

من و این لبان تشنه عطش لب تو دارد

چه شود لبم بنوشد قدح از می ات ، نگارا

دل خود جزیره کردم که تو پا به آن گذاری

تو نماز عشق خوانی و دلم شود چو خضرا

شب و ظلمت است و "باران" به سرش هوای کویت

دل خسته ام چه گوید که غمش تویی تو تنها

خضرا : نام جزيره ای كه به روايت عده ای ، امام زمان(عج) در آن زندگی ميكنند .

شاعر : فاطمه بارانی " باران "

درود بر شما خانم بارانی

غزل زیبا و دلنشینی ازتون خوندم

پایدار باشید بزرگوار

سلام خانم بارانی

احسنت بر احساس زیبا و قلم توانای شما

شاد باشید

درود خانوم فاطمه...
غزل خوبی نیست خانوم. فقط شکلش غزله. جمله های تکراری، تصاویر تکراری، حرف های تکراری، ایدئولوژی تکراری...
شعر جای کشفه. کشف نو. حرف نو. اگه قرار باشه هنوز مثل حافظ غزل بنویسیم خب چه کاریه خانوم؟ آدم میره حافظ باز میکنه میخونه دیگه...
چرا باید بیاد کار شما رو بخونه؟؟
موفق تر باشید...

سلام حالا شعرای شما خوب و جديد ...شعراي ما بد و قديمي و تكراري....
هر كسي واسه خودش يه نظر و سليقه داره كه قابل احترامه...
مهم اينه كه فلسفه انتظار واسه خودش هيچوقت قديمی نميشه حتی توی قرن21....
موفق ومويد باشيد....

درود...
سلقه در نقد جایی نداره....
بحث در مورد شعره نه فلسفه. امیدوارم بدونیم که دقیقن داریم چیکار می کنیم و چی میگیم...

دوستان عزیز لطفا از نقدهای غرض ورزانه و طبق دیدگاه شخصی خودداری فرمایید.
نقد باید در چهارچوب با استدلال بر قوانین و کاملا فنی باشد لطفا تنها نقدهای اصولی و از لحاظ فنی قوی انجام دهید.

با تشکر

نقل قول از endvb6
درود خانوم فاطمه...
غزل خوبی نیست خانوم. فقط شکلش غزله. جمله های تکراری، تصاویر تکراری، حرف های تکراری، ایدئولوژی تکراری...
شعر جای کشفه. کشف نو. حرف نو. اگه قرار باشه هنوز مثل حافظ غزل بنویسیم خب چه کاریه خانوم؟ آدم میره حافظ باز میکنه میخونه دیگه...
چرا باید بیاد کار شما رو بخونه؟؟
موفق تر باشید...

تا حدودی با حرفاتون موافقم
اینکه شعر باید حرف نو داشته باشه. قبول. اما این شعر میشه گفت زبانش قدیمیه و نه مضمونش. مضمون عشق(گاهی زمینی و گاهی فرازمینی) که تو این اثر هم دیده میشه از ازل وجود داشته و تا ابد هم خواهد بود و هیچوقت نمیشه قدیمی دونستش. جناب حافظ با دید خودشون درباره ش شعر گفتن جناب شهریار با دید خودشون و من و شما و بقیه هم به دید خودمون.
از این رو شاعر آزاده در هر موردی که باهاش میتونه ارتباط برقرار کنه شعر بگه. اما کاش زبان شعر هم امروزی تر بود.
و اینکه غزل خوبی هست یا نیست از دو جهت قابل بررسیه. یکی از لحاظ فنی که اگه منظور شما همین بود ببهتره با یک نقد فنی بر بار علمی ما هم بیفزایید و نه اینکه به صرف خوب نبودن اکتفا کنید.
و اما اگه منظور شما از لحاظ محتوایی و سلیقه شخصیه که بهرحال این قضیه کاملا نسبیه و نمیشه در موردش قضاوت کرد. چرا که یک مضمون ممکنه برای شما بزرگوار خوشایند باشه و برای یک نفر دیگه نباشه.

ممنون

جناب نجفی عزیز...
بیاید فرقی بین مفهوم و مضمون بزاریم. مفهوم عشق درسته هیچوقت قدیمی نمیشه. ولی مضمون حاصل در هم تنیدگی فرم و معناست. به نوعی پرداخت اثر. شاید به نوعی حتی بشه بهش گفت زاویه دید...
از هر دو لحاظ این کار، کار خوبی نیست. شاید تعجب کنید که با وجود درست بودن عروض و قافیه و ارتباط عمودی و افقی چطور میگم کار خوبی نیست. به نظر من شما وقتی یک وزن مشخص عروضی رو بر می دارید اونم وزنی که هر کسی بخونه شعر شهریار رو یادش میاد، و ایدئولوژی میریزید توش، مفهوم می ریزید توش، این شعر شعر خوبی نیست. هر کس این شعر رو میخونه در حقیقت لذت حاصل از شعر شهریار رو می بره نه لذت حاصل ازین شعر. ببینید مضمون شعر ایشون درست مثل خیلی از ترانه ها و شعرهای معمول دیگست. یعنی پیش فرض های ساخت ترکیبات و جمله ها و بندها در حقیقت از یک سنت و کلیشه مشخص پیروی میکنه. به راحتی میشه اینکارو شالوده شکنی کرد و نشون داد که چقد اینکار شکنندست و این دلیلی نداره جز به هم چسبوندن یکسری کلیشه های کهن ترکیب و جمله سازی بدون پرداخت شخصی. به نظر من شعر باید در وهله اول درونی شخص بشه. حداقل فرمش. و بعد مفهوم از دل فرم در بیاد. یعنی خواننده بتونه مفهوم و معنا رو در بیاره، نه اینکه شاعر مفهوم رو بریزه تو کار و بده دست خواننده...
به لحاظ مفهوم و ایدئولوژی هم که حرفی نیست. هر کس اعتقاد شخصی خودش رو داره.
ممنون

البته جناب عابدیان از این نظر که زبان شعر تا حدودی قدیمیه قبلا گفتم و باز هم میگم با شما موافقم. اما در مورد کلیشه بودن وقتی حرف از قالب به میون میاد یعنی کلیشه وقتی شما از قالب غزل یا امثالهم استفاده میکنین یعنی چهارچوب رو دارید و مجبورید طبق همون شعرتون رو بسازید. به عنوان مثال ماشینی با یک برند خاص و یک مدل خاص در هر جای جهان ساخته بشه کلیشه و قالبش یکیه. غزل هم قالب و کلیشه ی خودش رو داره و فرقی نمیکنه که حافظ گفته باشه یا شهریار یا کس دیگه ای. و تنها تفاوت در زبان شعر و قدرت بیانه که اگه قرار بود همه مثل حافظ غزل بگن حافظ نمیشد حافظ!
پس میشه نتیجه گرفت اگه شما هم این کارو ضعیف میدونید صرفا به دلیل زبان نسبتا قدیمی شعره و ربطی به ساختار شعر نداره. اگه قرار باشه از کلیشه ای که فرمودین دور بشیم باید بریم سراغ اشعار آزاد و وقتی از قالب حرف میزنیم یعنی کلیشه.
و اما در مورد بحث تکمیلی و نظرات شما در بحث آزاد مطالب کلی تری عنوان کردم که میتونین ببینین

ممنون جناب نجفی بابت پاسخ...
شما مطمئنن غزل پست مدرن رو خوندین. با اینکه از لحاظ تئوریک من مشکل دارم با اون نوع شعر، ولی می بینید که غزل هستش ولی هیچ کلیشه حتی در ساختارش یافت نمیشه. کسی نمیتونه در غزل بودن اون کارا شکی به خودش راه بده...
حتمن میخونم و ممنون از توجهتون

موفق باشی عزیزم!

تعداد بازدید 483 خزانه ی بهشت
نویسنده	پیام