ای دلاور ای شهید آشفته حالم کرده ای
 در دل این بوستان ویرانه خواهم کرده ای


تو همان هستی، همان روح و تن و جانم شدی 
مونس این دل پر کینه و غمخوارم شدی


واپسین دیدار تو گم گشته است 
تو همان مهمان فردا شده ای


جوهری نایاب در کل وطن 
بی خبر از کل دنیا شده ای


منتهی دنیای ما ویران شده
نام و یادت در تمام سرزمینم جا شده


جان من، دردمند از دنیا شده
سرزمینم خسته از رویا شده


کافرینش از برای تو بهارستان شده 
کشورم باز از برای تو چنین ایران شده 


در فراق رفتنت آشفته ام
هستی و روح و تنم ویران شده


من چو آتش در فراق رفتنت، بد سوختم
من چو خورشید در ملال رفتنت افروختم


حاج قاسم، ای شهید سرزمین
ای سپهبد، ای شجاع و بهترین 


خلقت تو از همه نیکو تر است 
در جهان و اخرت والا تر است